Na początek wpisuję za lata 1914-21 1. Kuczek - Jan - pporucznik - 01 PPL - VM V kl. - 1918-20
2. Kwieciński Karol ur. 3.11.1891 w Leżajsku. Ukończył VI klasową szkołę powszechną w Leżajsku w 1904 r. Od 15 roku życia wyjeżdża z ojcem Antonim na roboty murarskie do Lwowa. W 1913 roku zostaje powołany do służby w wojsku austryjackim, do 10 dywizji artylerii konnej, z którą w 1914 r. wyjeżdża na front rosyjski. Dnia 2.6.1916 r. dostaje się do niewoli rosyjskiej, w której przebywa 22 miesiące. W marcu 1918 r. ucieka i po powrocie zostaje wysłany na front włoski. Tam po 24 godzinnym pobycie przechodzi na stronę włoską. W armii austryjackiej otrzymuje Tapferkeitsmedaille czyli medal za odwagę II kl. srebrny i medal III kl bronzowy We Włoszech wstępuje 4.11.1918 jako ochotnik do Armii Polskiej w Weronie. W lutym 1919 r. przydzielono go do 3 pułku artylerii polnej w La Mandria di Chivasso, a w marcu 1919 r. razem z jednostką zostaje przeniesiony do Francji, gdzie otrzymują niebieskie mundury francuski (stąd błękitna armia Hallera), konie, kompletne uzbrojenie itp. Stamtąd w maju 1919 r.wyruszają koleją, w zaplombowanych wagonach, do Pomiechówka w Polsce. W lipcu 1919 wyruszają na front wołyński. W styczniu 1920 r. zostaje rozwiązany 3 pułk artylerii polowej, jego żołnierze wchodzą w skład 12 pułku Artylerii Kresowej. Karol Kwieciński otrzymuje przydział do 2 baterii. 17 lutego 1920 roku „na pozycji koło wsi Żyłki, nie zważając na padające granaty bolszewickie, prowadził ogień na przeciwnika, zmuszając baterię wroga do wycofania się. Za czyn ten plutonowy Kwieciński odznaczony został Virtuti Militari V klasy nr 924”.W marcu rozpoczynają marsz na Derażkę, Żmirynkę ....Kryżopol, skąd następuje odwrót aż pod Lwów, w celu jego obrony. Po paru dniach z powrotem ruszają na Ukrainę, pod Derażnię. Działania wojenne 12 pułku artylerii polowej skończyły się 15.11.1920 r. Dywizjony po zawieszeniu broni wróciły w okolice Tarnopola. Karol w styczniu 1921 r. zostaje zwolniony ze służby wojskowej w stopniu ogniomistrza. Po powrocie do Leżajska obejmuje po swoim ojcu Antonim posadę kościelnego w kościele farnym.. 2.7.1922 r. bierze w Leżajsku ślub z Marią Krukiewicz i mieli siedmioro dzieci. Posadę kościelnego dzielił ze swoim bratem Stanisławem. W 1937 r. zostaje w Leżajsku listonoszem, po uprzedniej interwencji Biura Kapituły Orderu VM. Podczas wojny dalej piastuje stanowisko listonosza. Współpracuje z AK niszcząc donosy do Gestapo. W jego domu na ulicy Wałowej odbywają się wykłady podchorążówki. Będąc na liście do aresztowania podczas pacyfikacji, ratuje się dzięki znajomemu Niemcowi. Po wyzwoleniu dalej współpracuje z podziemiem. Dzięki niemu nie udaje się donos na Wołyniaka a konfidentka wpada w zasadzkę. Umiera w Sarzynie Osiedlu w 1959 r., pochowany w Leżajsku. Jego synowie również zasłużeni dla Polski: Eugeniusz Kwieciński ur. 8.8.1924 r. w Leżajsku ps. Żyrafa. Żołnierz AK. Aresztowany 10 lipca 1944 r. na drodze z Brzózy Królewskiej, razem z Tadeuszem Podgórskim i Zbigniewem Brandtem, przez Karla Niesse. Wysłany do Oranienburga – Sachsenhausen, otrzymuje nr obozowy 88081. Po wyzwoleniu nie wraca do Polski. Wyjeżdża do Australii Umiera na obczyźnie w 1994 r. Marian Kwieciński ur. 31.1.1940 w Leżajsku. Pracował na kolei. Ożenił się w Lubaniu Śl. W 1980 zakładał NSZZ Solidarność wśród kolejarzy. Wybrany do Komisji Krajowej Solidarności. Wstanie wojennym internowany. Przewodniczący Rady Miasta Lubania. Zmarł w 2005 r.
PS. W 12 pułku artylerii polnej służył również przodek jednego z naszych kolegów Jan Kułacz który również otrzymał Virtuti Militari V kl. nr 1057. Rozkaz nadania z tego samego dnia co mojego dziadka tj. 26.03.1921 r.
3. Niziński Tadeusz major s. Franciszka ur. 15.01.1895r. w Uhnowie, żonaty, emerytowany major piechoty WP, ostatni burmistrz Leżajska okresu międzywojennego w latach 8.2.1934-10.9.1939, inwalida wojenny, kawaler krzyża Virtuti Militari V kl, rozstrzelany podczas pacyfikacji 28.5.1943.
4. Ppłk. Ludwik Sawicki (ur. 20 VIII 1893 w Leżajsku-zm. 30 X 1983 Leżajsk); s. Antoniego i Heleny z domu Czyżewicz został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy za udział w kampanii wrześniowej 1939.
5. Jan Franciszek Przysiężniak [*22 sierpnia 1909r, w Krupem k. Krasnegostawu zm. 30 września 1975 w Jarosławiu] ps "Ojciec Jan", "Marek". Odznaczony Orderem Virtuti Millitari V klasy
6. Stanisław Olszewski herbu Ślepowron Uczestnik Powstania listopadowego podoficer - 6 kompania lekko-piesza - Srebrny Odznaczony 14 Września 1831. Zmarł na Siedlance 8.6.1888 r. w wieku 83 lat http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/doccon … p;dirids=1 s.144
7. Tadeusz Furgalski ps. Wyrwa*3.7.1890Rzeszów -7.7.1916Maniewicze. Major Legionów Polskiech. Dzieciństwo sędził w Leżajsku. Odznaczony pośmiertnie za wybitne czyny bojowe VM V kl. W okresie miedzywojennym patron kół ZWiązku Strzeleckiego i organizacji harcerskich 8. Kasper Tochman, także Kacper (Gaspar) Tochman (ur. 1797 w Łętowni, powiat Leżajsk, zm. 20 grudnia 1880 w Spotsylvanii, Wirginia) – prawnik, uczestnik powstania listopadowego (1830-1831), W trakcie walk odznaczył się bohaterstwem i po bitwie pod Białołęką został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Działacz polonijny w USA. więcej http://pl.wikipedia.org/wiki/Kasper_Tochman
9.Stopyra Piotr ps. Lech *24.6.1894-1929. Ur. w Grodzisku w rodzinie Jana i Elżbiety z d. Szklana. Uk. gimn. w Rzeszowie. Od 1913 był studentem wydziału prawa UJK we Lwowie . Od 1912 był członkiem okręgu rzeszowskiego Zw. Strzeleckiego. W 1913 uk. szk. podoficerską. Od października t.r. należał do lwowskiego oddziału Zw. Strzeleckiego; jednocześnie rozpoczął kurs w szkole oficerskiej. 6 VIII 1914 wstąpił do Leg Pol. i został przydzielony do 1 Kompanii Kadrowej (1 pp Leg). Braj udział w wyprawie kieleckiej. W bitwie pod Łowczówkiem /24 XII 1914/, jako d-ca plutonu, dając swym podwładnym przykład ogromnej odwagi, powstrzymywał kilkakrotnie ataki nieprzyjaciela, skierowane z olbrzymią siłą na pozycje legionowe. W dalszych walkach 1 pp Leg., zawsze wzorowo prowadził swój oddział do walki, aż do chwili kiedy został ciężko ranny i stracił lewą rękę. Za waleczność i poświęcenie okazane w obliczu wroga odznaczony został VM 5 kl., nr 7197. Z wojska został zwolniony w sierpniu 1918, jako inwalida wojskowy. Wrócił do rodzinnego Grodziska i od 1921 prowadził hurtownię tytoniu. Zm. w Grodzisku, spoczywa na miejscowym cm. Pośmiertnie został odznaczony KN. Z żoną Anną Stopyra i miał troje dzieci: Jana /ur. 1920/, Bronisława /1922/ i Adolfa /1924- 1935/. CAW, VM 72-6671
10.Karasiński Zygmunt Kazimierz /2 III 1892 - 7 IV 1971/, pułkownik. Ur. w Leżajsku, w rodzinie Franciszka, kupca i Antoniny z d. Tanasiewicz. W 1910 - 13 studiował prawo na UJ. W 1913/14 student Wyższej Szk. Uprawy Ziemi - wydział leśnictwa w Wiedniu. Należał do tajnej org. gimn. w Jarosławiu, Drużyn Bartoszowych i Tow. Gimnastycznego "Sokół". 27 VII 1914 wcielony do armii austriackiej, z przydziałem do 7 pag. 1 I 1916 mianowany ppor. Por. od 1.1.1918. W październiku 1918 przebywając na urlopie w Leżajsku org. oddział ochotników składający się z POWiaków, dawnych legionistów i zdemobilizowanych zołnierzy. Rozbrojono kompanię "Deutschmeistrów" uzyskując 8 ckm i 100 kb. z amunicją.1.11.t.r. ogłasza przejęcie miasta przez władze polskie. 7 XI na czele oddziału udaje się do Przemyśla na Zasanie, gdzie został wcielony do Gr. J. Sta-chiewicza W 2 baterii 1 pał Leg. bral w zajęciu Przemyśla, w odsieczy Lwowa. W walkach o Lwów uczestniczył do 25.5.1919. 25.8. t.r. został przydzielony do tworzącego się 1 pag. Jako d-ca baterii w I dyonie 1.3.1920 wyruszył na fr.; brał udział w operacji kijowskiej. 16 VI t.r, mimo zagrożenia tyłów baterii, umiejętnie ferując ogniem, ułatwił własnej piechocie wycofanie się na nowe pozycje i "bez strat wyciągnął z ognia własną baterię jako ostatnią", Od 4 do 6.8 t.r- w walkach nad Bugiem odznaczył się k. m. Małowa Góra, gdzie "stojąc z baterią, z wysuniętego i bardzo widocznego punktu obserwacyjnego, umiejętnie kierowanym ogniem baterii odpierał ataki nieprzyjaciela na 64 pp. Z baterią odszedł z pozycji jako ostatni". Za czyny te odznaczony VM 5 W. /nr 4319/, 1 Xl t.r. awansował na kpt.; wyznaczony został na adiutanta dyonu 1 pag. Po wojnie min. w 1922 sformował II dyon dla 2 pag w Przemyślu, dyrektor nauk w Szk. Pchor. Rez. Artylerii, d-ca 6 dak, d-ca 31 pal. Od 30 VIII 1939 d-ca artylerii dywizyjnej 14 DP A. P-ń, Awansował do stopnia płk. W kampanii wrześniowej walczył nad Bzurą. W niewoli niemieckiej do 3 V 1945. Po wyzwoleniu d-ca Samodzielnego Zgrupowania Oficerów w Pohls. 11.12 t.r. wrócił do Polski. Pracował w Rybnickim Zjednoczeniu Przemyślu Węglowego. Zm. w Krakowie; pochowany w części wojskowej cm. Rakowickiego - 92 kwatera 12 rząd 2 grób. Na nagrobku pierwsza zwrotka: "święta miłości kochanej Ojczyzny...". Był także odznaczony: VM 4 kl. /za kampanię wrześniową/, ZKZ i in. Żonaty z Ewą Styś, absolwentką UJ. Dzieci: Jacek /ur. 23 VI 1926, mgr ekonomii/l Zuzanna, zamężna Darłak /ur. 23 IV 1930 - 27 VIII 1990, archeolog'. CAW, 82-7835; częściowo na podstawie opowiadań syna 11.Kasper Tochman, także Kacper (Gaspar) Tochman (ur. 1797 w Łętowni, powiat Leżajsk, zm. 20 grudnia 1880 w Spotsylvanii, Wirginia) – prawnik, uczestnik powstania listopadowego (1830-1831), działacz polonijny w USA. Po bitwie pod Białołęką został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Więcej http://www.wojnasecesyjna.com/index.php … 40,0,0,1,0 12. Jędrzej Smocza um. 1874 Uczestnik Powstania Listopadowego http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlib … p;dirids=1 13. Tadeusz Ludwik Niezabitowski (1896 – 1952), ur. w Leżajsku. Przed pierwszą wojną światową razem ze swym bratem Czesławem w ZS, po 1914 obaj poszli do Legionów. W 1919 r. Tadeusz bierze udział w odsieczy Lwowa, przeniesiony później na front polsko – bolszewicki. Uczestnik bitwy warszawskiej. Za udział w wojnie z bolszewikami odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Po 1922 r. szef sztabu DOK nr VI, w 1935 r. awansowany na pułkownika, we wrześniu 1939 r. dowódca 4 DP, ranny z resztkami dywizji przedarł się do Warszawy. Po kapitulacji stolicy więziony w oflagach Hodamar i Murnau. 14. . Franciszek Mrowiec (1899 - 1940), ur. w Leżajsku. W wieku 7 lat zamieszkał w Radomyślu nad Sanem, uczeń tarnobrzeskiej CK szkoły Realnej, skaut, od 1913 r. w ZS, w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów gdzie służył jako artylerzysta. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy nr 4901 za bohaterski czyn w czasie wojny polsko – bolszewickiej. Przed wybuchem drugiej wojny światowej awansowany do stopnia majora. Dostał się do niewoli sowieckiej, osadzony w obozie w Starobielsku, zamordowany wiosną 1940 r. w Derkaczach pod Charkowem 15. Jan Kułacz, kapral WP, kawaler Orderu Virtutti Militari V kl. Urodził się 5 marca 1898 roku w Wólce Łętowskiej. Syn Wojciecha i Zofii (z d. Sowa). Ukończył czteroklasową szkołę ludową w Wólce Łętowskiej. W latach 1916 -1918 żołnierz armii austro-węgierskiej. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego i w stopniu kaprala w 12. Pułku Artylerii Polowej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
„Dnia 28. maja rb. w wypadzie na Krzykliwce z 54 pp. odznaczył się kapral Kułacz Jan jako dowódca działa. Mianowicie, kiedy połączenie telefoniczne z punktem obserwacyjnym było przez granaty nieprzyjacielskie zerwane, kapral Kułacz wywiózł działo swe kilkaset metrów dalej naprzód i otworzył ogień na wprost, pomimo silnego ognia pancerki bolszewickiej, która strzelała kartaczami, i ognia karabinów maszynowych piechoty bolszewickiej. Ogniem swym zmusił do cofnięcia się prawego skrzydła atakującej piechoty, która okrążała połowę baterii, kiedy zaś nie miał ani jednego pocisku z obsługą swoją krył ogniem z karabinów ręcznych. Dzięki czemu nieprzyjaciel cofnął się poza Krzykliwce”.
Za opisany wyżej czyn odznaczony został Krzyżem Virtutii Militari V kl nr. 1057 (rozkaz nadania: 26.03.1921). Po wojnie ożenił się i miał dwoje dzieci: Katarzynę i Anielę.
Źródło: Centralne Archiwum Wojskowe. Sygn. I 482.50-4090 Kwestionarjusz s. 1-6
|
Centralne Archiwum Wojskowe przysłało mi kserokopie dokumentów na nazwisko Jan Kuczek, które przepisałam i załączam tutaj.
Dokumenty mówią, że zginął w Nowosiółkach. Znalazłam je na mapie w okolicach Mińska. Tak więc Jan nie zginął, jak rodzinna fama głosi, koło Kijowa.
Wniosek na odznaczenie orderem „Virtuti Militari”
Dyneburg, dnia 15 marca 1920 r
Stopień: (podporucznik) Kapitan mianowany Imię i nazwisko: Kuczek Jan
Szczegółowy opis czynu:
W okresie walk o Wilno w dniu 19 kwietnia 1920 r. Kompania 10-ta zajmuje linie poprzez ul. Św. Ignacego, Wileńską, Trocką i Niemiecką, zluzowawszy w nocy pułk kaw. Wilno po zajęciu go impetem i rozmachem kawaleryjskim utrzymać należało oraz rozszerzyć stan posiadania. Dnia 20 rano po zbadaniu sytuacji ppor.Kuczek na czele18 ludzi rozpoczyna samorzutnie atak, wychodząc z ul. Św. Ignacego. Rozmach i bezprzykładna brawura z jaką wypda z zaułków ulicznych zaskakuje w pierwszej chwili bolszewików z czego korzysta rozpędzając ich oddziały, które pospiesznie cofać się poczynają. W początkach zaraz ataku zdobywa 2 karabiny maszynowe, wybijając własnoręcznie obsługę. Siiła ataku,rozpęd i błyskawiczna szybkość sprawiają, że w pierwszym dniu walki dociera do ul. Świętojańskiej. Czynem swym sprawia, że cała linia, porwana jego bezprzykładnym męstwem rusza naprzód – i tak z lewej strony reszta kompanii , z prawej sąsiednia kompania 9-ta. Akcja rozpoczęta przez ppor. Kuczka zadecydowała o wzięciu miasta w tak krótkim czasie. Nigdy niezmordowany zajmuje jedną ulicę po drugiej, zawsze na przedzie, mężnie staje w każdej sytuacji. Zołnierz pierwszy raz udział w walce biorący i to w walce ulicznej, rekrut, porwany zostaje bezprzykładnym wprost bohaterstwem ppor. Kuczka -- idzie też za nim ślepo, ufając mu bezwzględnie. W niektórych ulicach zdobywać było trzeba poszczególne domy, obsadzone licznymi karabinami maszynowymi – lecz i to nie powstrzymuje Kuczka – nie zastanawia się na moment, lecz pędem skacze przez okno do wnętrza, granatami ręcznymi rozbija nieprzyjaciela i w ten sposób zdobywa kamienicę po kamienicy. W pewnym momencie wysforowawszy się zbytnio wraz z jednym żołnierzem obskoczony zostaje przez cofające się bandy bolszewickie – chwila krytyczna, mogąca życie kosztować. Nie przeraża go to jednak – ostatni granat jaki posiada rzuca w tę kupę, która pierzcha w panicznym strachu. Pogarda śmierci, przytomność umysłu ratuje go we wszystkich sytuacjach a zachowanie się jego w boju budzi zachwyt żołnierza.
Naoczni Swiadkowie: Ppor Racz, Ppor. Pawlik Wniosek na stopień orderu: Krzyż Srebrny V Klasy
Opinia Dowódcy Plutonu Kpt. Młynarskiego: Żołnierz pierwszorzędnej wartości bojowej, pełen rozmachu i nadzwyczajnej brawury, jakim oficer w boju być winien! Od 1914 przechodzi z 1 Brygadą Legionów wszystkie walki. Po rozwiązaniu tejże, wraz z innymi idzie na front włoski, by tam dzierżyć wysoko honor żołnierza polskiego. Po upadku Austrii wraca do kraju wstępując z powrotem w szeregi polskie. Czynami swymi niecodziennymi wzbudza podziw i uznanie przełożonych.
|